*Dİl ile KALP Şiiri - Tevfik Can

DİL ile KALP hiç ayrılmaz dostlarmış.
DİL KALBE güzel zikirler söylermiş,
Buda KALBE huzur verirmiş.
DİL bir gün yaralanmış...

Yaralarından ne söylediğini bilmez olmuş
KALBİ kırmaya başlamış ve
KALBin düşmanına dost olmuş.
KALB bir gün öğrenmiş ki;
DİL NEFİSE dost olmuş...

NEFİSE bağlanmış,
Ondan başkasını söylemez olmuş.
KALP artık dilin zikrinden marum kalınca,
Hastalığa yakalanmış çünkü
DİLİN yaraları geçmez olmuş...

KALP de DİLİN zikrini dinleyemeyince,
Bir başka çarpmaya başlamış.
KALP zikirsiz itminan olmayınca,
HEVESİ dinlemeye kalkmış ve
HEVESİN esiri olmuş...

KALBİ, hesabına çalıştırmış.
Sonra HEVES onu zindanlara mahkum etmiş.
Karanlık zindanlar onu da karartmaya başlamış.
O kilitler sanki ona da vurulmuş...
tvfk2004kış