Dil-i Suzan Ağlasın Şiiri - Zekeriya Gedik

Derdi firak yatkı cismim çeşmi gir yan ağlasın
Gönül hasret tuzağında yaş değil kan ağlasın
Gülsüz bağda bülbül ötmez yüreğimi dağlasın
Bülbülü gülden ayıran ah şu kader ağlasın

Gurbet elde ah vah ile geçiyor günüm benim
Hazan değdi bağımıza solmuştur gülüm benim
Şakımanın vakti geldi şakı gönül bülbülüm
Gönül hasret sevdiğine dil-i sûzân ağlasın

Nere gitti eski dostlar, nerdedir dedem Nihân
Bülbülleriz şakımaz mı bağlarız niçin viran
Nerededir Nesimimiz, nerde gazi deden
Dostlar duysun feryadımı derdi olan ağlasın

Neyleyeyim gurbet seni firak-ı yâr olmuşum
Bir od düştü sinemize sararmışım solmuşum
Bilmiyorum dost ilinden nasıl ayrı kalmışım
Dostlar yansın nar-ı aşka derdi Nihân ağlasın

Zekeriya aşk bağından seslenir asumana
Çeşmi gir yanı dökülür akar bahri ummana
Hasretleri toplasak da belki sığmaz cihana
Dökülür göz yaş çaresiz kevn-i mekân ağlasın