Dil-i Suzan Ağlasın * Şiiri - Zekeriya G ...

Derdi firak yaktı cismim çeşmi giryân ağlasın
Bir tuzağa düştü gönül yaş değil, kan ağlasın

Gülsüz bağda bülbül ötmez viran olur orası
Bülbülü gülden ayıran, ah şu kader ağlasın

Gariplerin ah vah ile gurbette geçer günü
Hazan değmiş gülşenine vah şu kader ağlasın.

Şakımanın vakti geldi şakı gönül bülbülü
Gönül hasret Bardız’ına dil-i Suzan ağlasın.

Pir badesin nûş edenler gittiler dönmediler
Mekânları cennet olsun haniya gelmediler

Vuslat-ı canan yolunda ağladı gülmediler
Dostlar duysun feryadımı ah vah ile ağlasın

Neyleyeyim gurbet seni firak-ı yâr olmuşum
Bir od düştü derunuma sararmışım, solmuşum

Dost elinden bunca zaman nasıl ayrı kalmışım
Gönül yansın nar-ı aşka, dertli olan ağlasın

Behre dalmış inliyorum baksana asumana
Çeşmi giryanım dökülür akar bahri ummana

Toplasam da ayrılığı belki sığmaz cihana
Çaresiz göz yaş dökülür kevn-i mekân ağlasın

Zekeriya aşk bahrinden seslenir asumana
Ayrı kaldım gülistandan bütün dostlar ağlasın