Dil bilmezim Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

dil bilmezim

dilim, dil bilmezim
alkol denizinde uyuşturduğum
nikotinle ziftlediğim çölüm
seyrine daldığım ölümüm...
sözcük ırmağıyla beslenen kurumayan gölüm
dilim, dil kurmazım
yar ile ara bulmazım
çırçıplak yalnızım, korunaksızım
dilim, dik durmazım
ne diye diklenirsin a omurgasızım
sus otur ağzım içine
asarım seni dişlerime
diş dedimse damağımda taşım
yerinde ağırımdır
yar yüreğine verdiğim/yara yüreğim verdiğim
sözcükleri soyan bıçağım
söz çıplağımdır
ücuma gelmedi
söze değmedi demeni anlamaz
dişlerim kör sözlere sağırdır…
suskumu anlaşılır kıl
kaygını evir, özünü büyüt
göğsümü dinle, cümleni demle
düş yüreğim önüne
kalbim bana bir görev verdi
seyduna şahrud u sev, dedi
görevliyim…
bir düğmesini bile koparamazsın leblerimin
yoksa kalbimin kuyusuna koyar
dilimsin ya, hakkınca
ağlaya ağlaya doyarım...

mart 2011