Dil'azar şiir

gözlerinde ki acıya.. ellerimde ki günaha

“Ta en derinden acıyla sökerek çıkaranlara andolsun! ..”
hani gövdeme iliştirdiğinde geceyi
sağ omzumun çukurunu yurt edinmiştin de
bende saçlarına şiirler tutuşturmuştum..
ve bütün rüyalarını vatan bilmiştim de
sende beni gözlerinle tütsülemiştin.
şimdi gözlerinde acı biriktiren sen,
başını yasladığın çukuru
hep uzaklarda oluşturduğumu
nasılda bilememiştin?

“Ve yine hayır; kendini kınayıp duran nefse de and ederim! ..”
damarlarımdan süzülen kanıma
elli satırlık şiir yazdığım sağ koluma
titreyen dizlerime Aşk olsun ki;
giderken dönmeyi de istiyorum.
bu kadar suçlu olmasaydım ben
ve bu kadar özlemeseydim seni,
kınına sığınan kılıç gibi
sevimsiz ve işe yaramaz olurdum..
[v]ah ben! .. tutuşan diz[e]lerimden dökülüyorum..
sağımda Habil solumda Kabil
muhasara bir sessizlikte
öfke ile kendimi örüyorum..

“Soluk soluğa koşanlara andolsun! ..”
bir bacağımda kırık ama
yüzüm yok.. ölsem ölemiyorum.
giderken heybetli göründüğüme bakma
utancımdan aksamıyorum..

birde;
üşütmüşüm 'eye kemiğimde' zamansız bir sızı
dönüp dolaşır ciğerime vurur..
Gözümsün! ..
şiir benden sağlam durur..