Dikkatlice baktım,
resimlerinin hiç biri yoktu,
ayraç olarak kullandığım romanlarımın arasında..
Sonra bir daha baktım..
Ve bir daha…
Yoktu, bulamadım hiç bir boşlukta..
Sinirimden kendi albümümdeki resimlerime baktım,
hepsinde senin o huzursuz gülümseyişin..
Hepsinde senin resimlerin çıktı karşıma..
Kızma ama bazen kimliğimi göstermem isteniyor,
polis aramalarında.
Ben senin vesikalığını gösteriyorum onlara,
şaşırıyorlar..
Sonra yabancıymışım gibi muamele ediyorlar bana.
Ve ben içimden teşekkür ediyorum sana,
sayende çifte vatandaş gibiyim hâlâ!
Kayıt Tarihi : 20.10.2011 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!