Dost diye sarılıp değmez insana,
Hayali sükûta uğrama sakın!
Nice canlar konup-göçtü bu hana,
Şöyle etrafına dön de bir bakın!
İnsan olan cana değer mi biçer?
Aşkın badesini hak eden içer,
Kalmaz kara günler mutlaka geçer,
Bütün dertler gelse hep akın-akın!
Gerçek dostluk daim kalıyor baki,
O mecliste olsam su veren saki,
Baktım ki can dostum gerçekten haki*,
Kendimi hissettim, O’na çok yakın!
İnsanlığın geçmez asla modası,
Miski amber kokar evi, odası,
Gönül dünyasında dostumun yası,
Dostun güzelliğin gönlüne takın!
Dertli, bu satırı yazdı inceden,
Bazen dem vururuz çok da önceden,
Sorma dosta olan bu sevgi neden?
Sahte dostlukların hepsini yıkın!
*haki: Yeşile çalan koyu sarı renk, toprak rengi demektir. Mütevazı kişi manasında da kullanılır. Burada mütevazı kişi olarak kullanılmıştır.
ERDEMLİ-16.01.2017 Pazartesi
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 20.1.2017 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayattan bazı kesitler almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!