Kırılan yüreklere denk gelir mi isyan?
Düzenin kölesi, üzenin köpeği olmuş insan!
Her zorluğa tek çare intihar,
Ağzından salyalar akarak bekliyor KAPİTALİZM denen barbar!
Ruhun şad olsun “kardeşlik”
Ellerimizle kalbini söküp toprağa verdik.
Dur diyeni durduran zalim politika,
Yarın midende ki ekmeği alıp koyar sofrasına.
İçtiğimiz bir yudum çayın hartası kaldı boğazımızda,
Onu da çok gördü ödlekler fakire fukaraya.
Çalış oğlum çalış, ilelebet çalış,
Bu sistemde daha da fakirleşmek için yarış.
El açıp medet umduğun adam,
Ciğerini sömürüyor farkında olmadan.
Asırlarca kendimize çalıştırdığımız “köle”
Döndü şimdi bizi kendine etti köle.
Duyulur mu aşağıdan yedi kat göğe bir bedbin duası?
Kalkınmaz bu ülke olmadan Allah rızası.
Milletçe Allah’ın tekliğine inandık,
Ama bu kadar puştu hesaba katmadık.
Kalbinde iman, yüreğinde vatan,
Gel de bu sisteme sen dayan!
Kayıt Tarihi : 9.2.2021 22:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!