Dikişsiz Sevda Şiiri - Özlem Saba

Dikişsiz bir sevda gerekli bana,
Gökyüzü kadar açık ve düz!
Güvercinlerin kanadına yamanmadan,
Eğreti durmadan üzerinde!

Koynundayken bile yabancılaşmadan.
Korku odasının figüranları gibi,
Bir sahnede hem başrol, hem de,
En korkulan oyuncu olmadan.

Hırpalanmış ruh kokuları gelmeden burnuma.
Düşlerim hala yıkılmadan.
Kontrolsüz doğa şartlarında,
Bir tufana dönüşmeden,
Ezilmeden sert kayaların altında.
Sürekli sağanak yağışlar yemeden...

Her sözümün küfür sayılmadığı,
Her dokunuşumu bir bıkkınlığa dönüştürmeden.
Basınç dolu bir yürekte vurgun yemeden.
Kendi kendimi tarihin gazları arasında zehirlemeden.
Yani senden, kurtulmalıyım!

Işığımızı boğup,
Kırılgan renklere dönüştüren sevgilinin ellerinde,
Kasvetli bir tabloya dönüşmeden,
Boğazım kurumadan,
İçim tükenmeden,
Lirik bir türküye dönüşmeliyim hemen,
Ki bir kıymeti olsun yaşadıklarımın.

Yamanacak halim kalmadı kimsenin aşkına...