dikili taşlar var önümde
gölgesinde binbir hayatlar
demiryolları attın kalbime
üstünde durmak bilmeyen vagonlar
temeli demirlerden örülü bi ağ
treni kaybolmuş vagonlar
ruhları kaybolmuş bedenler
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta