Dikeylerdeyim Şiiri - Ömer Dalman

Dikey geliştim ben
yataylarda çoğalamadım.
bilmem öyle yüzey-yüzey yayılmayı.
onun-bunun klişece yaptığını...
bilmem
iplemem!

hep dikine gittim
dibine-dibine dünyanın,
dibine-dibine hayatımın...
bokunu çıkarttım sevginin, nefretin.
bokunu çıkarttım seksin, iletişimlerin.

dikey geliştim ben
ya çok aşağılarda, cehennemin alevleri arasında
mağmaya en yakın,
ya da ulaşılamaz yıldız sistemlerinde gezindim.
ya meleklerle elleştim
ya zebanilerle seviştim geceler boyu, ortası yok! ..

dikey geliştim ben.
bu yüzden birgün denk gelir de sorarsan;
yataydaki olaylar hakkında
tek bir öğüt bile veremem...
kavramları özetleyemem
sadece kendimi bilirim dibine kadar.
kendi kuyumda yıkarım yüzümü
suyu leş gibi çamur da olsa!
kendi kazdığım kuyuda sevişir cesedim zebanilerle.

yataylarda rastlayamazsın bana,
bakışlarımız kesişmez zaten...
belki aşk sarhoşuysam kırk yılda bir
az bir ihtimal o da...
gerisi dimdik, dikine herzaman!
yok öyle yataylarda
enine...
ya sonuna kadar çamurlar içinde
ya da kör edici aydınlıkta...

(Ocak 2007)