Dikensiz Yollarım Şiiri - Yalçın Öner

Veriyoruz verebildiğimizce,
Aç susuz katkısız,
Suçlamayın bizi.
Anneler babalar kardeşlerim,
Haksızlık ediyorsunuz..
Herşeyleri var batılı gençlerin,
Romanları var, şiirleri var.
Özgürlükleri var düşünebiliyorlar..
Oysa nerede benim?
Zifiri karanlığı loşluğa çevirecek,
Camları karartılmamış el fenerlerim,
Çocukluğum, özgürlüklerim…

Özlemlere götüren yolları var
Sürat çağında otoban örneği.
Bense soruyorum düşlere;
Nerede benim şose ve patikalarım?
Ah, aah onlara bile razıyım.
Bütün yollar uçurumlu keçi yolu.
Çabalıyorum acı çekmeden adım atmaya,
Dikenli taşlı yollarda T. Fikret örneği.
Önümüze zorlukları yığdınız,
Şimdi suçlamayın bizi başaramıyoruz!

Kafalarına hayran olduklarınızın,
Önce öğretmen ana-babaları,
Sonra babacan öğretmenleri var.
Huzur dolu tatil günleri,
İçebilecekleri kadar temiz sulu,
Ve özgürlük dolu sahilleri de var…

Nerede benim okuma –yazma bilen,
Bizlere yarını gösterecek,
Öğretmen ana ve babalarım..
Tatil aylarım, zift katran dolmamış
Talan edilmemiş güzel kıyılarım..!

Ya o üç ay diyeceksiniz!
İstemem öyle tatil..
Heryerim nasırlaştı,
Tutmuyor kalemi ellerim.

Ya o özgür kızları, sevgilileri.
Hani benim sevgililerim?
Biliyorum çok şey istiyorum sizden,
Çünkü batıya erişemediniz siz!
Öyle ise verin kendi özverilerimizi,
Nerde iyiliksever sevecen insanlarım!
Altaylarda kımız sağan,
Ok atan, kılıç kuşanan, at binen
Korkusuz yiğit bacılarım.
Sportmen gençlerim,
Adil hükümdarlarım.
Atatürk’ün izinden giden,
İdare-İ maslahatçı olmayan,
Adil paralamenterlerim…

Hani çıkarsız adil düzen.
Hani nerede kamu haklarım,
Ulusal değerlerim, demokrat insanlarım?
Tırmanabileceğim dağlarım,
At koşturacağım ovalarım.
Kıyıları hepimizin,
Göllerim denizlerim..
Doya doya içime çekeceğim mavi göklerim,
Kısacası tüm özgürlüklerim..

Medeni batının uygar insanı,
Geziyor dünyayı sonra uzayı.
Benimse çıkamıyor ninem bir kez olsun,
80 yıllık ömründe bir kez köyden dışarı!
Bilmiyor Mardin nire, nasıl Rize!
Dağlarını, ırmaklarını, sınırlarını,
Coğrafya dersinde öğrendiğim,
Bilmiyorlar vatanımı…

Beklemeyin bizden çok şeyler,
Anneler babalar kardeşlerim.
Korkuyorum yanlış adım atmaktan,
Yurdumun gerçeklerini bilmeden,
Üretmeden herkese yetecek kadar,
Parazitçe yaşamak istemiyorum...

Tek çıkar yol:
Çözemezsek elbirliği ile sorunları,
“Sessiz Gemi”mi sessizce yürütüp,
Geçmişe bir perde indirip,
Alıp başımızı bu diyardan gitmek…

Yalçın Öner
28.Aralık.1972, Erzurum