Dikensiz Gül Şiiri - Mahmut Kasapoğlu

Dikensiz gül, solgun yapraklar düşmüş,
Zamanın yükü sırtına binmiş, üzgün.
Gönüldeki sevda, bir yara açmış,
Suskunluğu giymiş, hayata düşmüş.

Ruhunda yankılanır hüzün sesi,
Yıllar geçmiş, umut solmuş, soldu.
Gelmez mi bir gün, baharın esintisi,
Aşkınla can bulsun, gönlüme doludizgin.

Dikensiz gül, umutların son deminde,
Bulutlar dağılsın, yüzünde gülümse.
Yeniden açsın aşkın çiçekleri,
Hayata kafa tut, yepyeni bir başlangıçla.