Dikenli Teller Şiiri - Ahmet Komşul

Uzanırken dikenli tellere bir parçam da orda kalırdı
Korku dolu günlerimin benimle oynadığı zaman
Oyuncaklarım dikenli bir tel veya tahta parçası
Dört nal giderdim ağaçtan atımla bir kahraman
Bazen ülkeleri fethederdim bazen esir düşer
Karanlık zindanları hayal ederdim.
Yıllar geçti yine de hasretim dinmez
Hele bağbozumu günleri unutmam unutamam da
Heyecanla dalardık üzüm ağaçlarına
Ya bir küçük salkım ya da hiç bulamazdık
Tükenmeyen ümidi suya düşen çizgiyi
Bazen koşardık koştururduk bağbancı korkusundan
Günlerce hissederdik ensemizde acıyı
Yine de o günler güzel günlerdi
Yamalı pantolon ve yırtık ayakkabılarla
Kanayan elimizle dokunduğumuz toprakla
Dikenler çiçek olur sevgiyi yaşamakla
Çünkü çocuktuk bir arada mutluyduk.