Dikenli Teller.. Şiiri - Zeynep Ergün

Oysa, ardı baharmış dikenli tellerin..
Acıtmaya başlayınca etimizi,
Geri çekilmişiz kanayan yanlarımızla..
Cesaret aşkın tohumuymuş sevgili..
Yabani otlar büyüyor artık aramızda..

I

Gözlerim ne zaman asılı kalsa gecenin kibrit kızılına,
Bir kadın ağlıyor içimde feryat figan..
Susturamıyorum..

Seni hatırlıyorum,
Dulun matemiyle öpünce avuçlarımı..
Kan gövdeyi götürüyor sonra..
Durduramıyorum..

II

Günahı boynuma hüzünler yaşıyordum,
Suçüstü yakaladığın kuytularda..
Çekip alıyordun üzerimden yokluğunu,
Çırılçıplak kalıyordum..

Sesin uzaklaşıyordu sonra..
Her susuş, cinayet süsü verilmiş bir intihara dönüşüyordu..

Filizleniyordu dikenli teller,
Ardını bilmediğimiz karanlıklarda..
Geri adım atıyorduk,
Ne zaman canımız yansa..
O vakit, koskoca bir ayrılık büyüyordu aramızda..

III

Şimdi,
Ne zaman bir şarkı yazsam sana,
Nihavent bir ölüm olursun,
Hiç öpmediğin dudaklarımda..