Dikenli telleri sevmedim hiç
Çocukken mavi bir topum vardı
Herşeyden çok sevdiğim
Dikenli teller esir aldı
Çabaladım geçmek için ardına
Ellerim kan revan kaldı
Battı teller her bir yanıma
Çareler aradım
Vardı elbet bi geçişi
Umutla bekledim
Sonra karanlık çöktü
Ve ben
Ağladım
Kimse görmesin diye
Ka
..........
..........
Kayıt Tarihi : 3.7.2002 10:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!