Dikenli Sevda Şiiri - Canan Karatoğma

DİKENLİ SEVDA

bir çiçeği severken
bir çiçeği koklarken
elime batan diken gibi,
dikenin canımı yakması
günahsız parmağımı kanatması gibi…

zaman’ın korkulara esir zamansızlığında,
sevgimin amansızca ah etmediği
ama
umudumun “ah..” çektiği yangınlarda,
sen… “aşk” olup battığında yüreğime...
sonra
kaçıp giderken dönüşsüz raylara doğru
girdiğin tünellerde kaybolurken
ardından
yüreğimin parmaklarını kanattığında
ve kan göllerinde boğulduğumda...
anladım,
dikeni varmış sevdaların…

gidiyorum…

giderken,
kalbime batmış dikeni
ve
dikeninden koparılmış kuru çiçeği…
senden bir hatıra seçtim
kefenimin bir köşesine iliştirmek için…
beyazlara bürünüp te
gelin gibi,gidiyorum…

gidiyorum…

giderken,
soluğunda kanayan sessiz sesini
ayrılık şarabını içmiş
nar’ın küçük çiçeğini
senden bir hatıra seçtim
kefenimin bir köşesine iliştirmek için…
beyazlara bürünüp te
gelin gibi,gidiyorum…

gidiyorum…

giderken,
hoşça kal sevgimin dikeni
imkansızlığa dem vuran zaman bitti…

Canan KARATOĞMA