Dikenli Bahçem Şiiri - Erva Özbaba

Hayallerim çürümüş bir bank,
Yüreğimde kanayıp duran yara.
Yalpalayıp düştüğüm her anda
Beliriyor karşımda ruhani bedenin.

Sanrılarım kabarıyor, bulutlara çıkıyorum
Pamuktan kediler tekrar beliriyor.
Ve ben-
Sensizliği seninle resmediyorum.

Gün yüzünü göstere-dururken
Soluk hatıralarımda kayboluyorum.
Hep baki olsun mutluluğun yüzünde
Gönül razı gelir oldu senli sensizliğe.

Vedaların buruk tebessümüyle
Ardımda bıraktım seni
Kimin vedası, neyin vedası?
Ruhani ve görülmemiş o benliğin karşısında.

Düşlerimle düşüyorum yeniden
Kırılmış kalemlerimle dolu bataklığa
Buruşmuş kağıtlar ve somurtan yüzün
Feryatlarımın tek sebebi.

Solgun çiçek demetlerine layık
Bu dikenli ve çorak, gönlümün bahçesi
Kimseler yeşertemez sahibinden habersiz
Ve sahip; aylardır ehramında uykuda.