Kâğıt kalemle dost gibi yaşadım senelerce
Hecelerle her haykırışımı susturdum
Mısralarımla ağladım, kafiyelerimle yas tuttum
Her defasında derdimi anlattım satırlara..
Öyle ki; yer yer kalem bile yoruldu benden
Sayfalar bile gönül koydu halime
Ve beyitlerimden ümidini kesti şiirler.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta