Dikenine Bile... Şiiri - Hanifi Kara

DİKENİNE BİLE…

Bir gün bu illerden, geçmez mi diye?
Bastığı yerlere, yol eyle beni.
Dikenine bile, râzıyım amma
O’nun bahçesinde, gül eyle beni.

Yapılanlar elbet, yerini bulur
İyilikler gider, kötülük kalır
Gece/gündüz, yalvarırım ne olur
Habîb’ine ümmet, kul eyle beni.

Dünkü hatâlara, tövbe edersem
Belki kurtulurum, nefsi güdersem
Senden gayrı, başka yöne gidersem
Kendinden tarafa, gel eyle beni.

Aşkın gerçeğini, tadanlar gibi
Dünyayı geriye, atanlar gibi
Dalgayla boğuşan, kaptanlar gibi
Gönül deryasında, sal eyle beni.

Kara’ya nasip et, ölmek arıyla
Temizle kalbini, O’nun nûruyla
Sırılsıklam eyle, aşk yağmuruyla
Engel tanımayan, sel eyle beni…

Hanifi KARA