Dikenden Parmaklık Şiiri - Gökhan Koz

Zamanın durduğu anda, kalbimi çaldı bir bayan,
Belki paylaşmak ister; dayan gönlüm dayan.
Bir kez görürsün onu, deli divane tutulursun,
Sanma onu bir an, bir kerre unutursun.

Sen, yanan yüreğime, bu aşkıma ilgisiz,
Sen, Aşkımın şiddetinden, kuvvetinden bilgisiz,
Sen, gönül defterime ismini yazan kalem,
Ve yine sen, gönlümde fethedemediğim tek kalem.
Ben ise peşinde dolaşan, aşkından olmuşum deli,
Bırakmam eteğini, sonunda neyse bedeli.

Senle bu dünya, dere tepe aşmak gibi,
Sensiz bu dünya, karanlıkta koşmak gibi.
Her bakışım bir mesajdı, reddedildi bin sefir,
Kalbim katmakta kanıma, her seferde bin zehir.
Fazla bir şey istemem, mekanım gönlün olsa,
İstersen al canımı, istediğin cansa...

Gönlüm aşkın tittretti, yeri, göğü, dağı, taşı...
Ama yine dindiremedi, gözümden damla yaşı.
Her sensizliği düşündüğümde yaşıyorum bin hüzün.
Bırakıp gitmek geliyor, bedenimi gündüzün.

Gülü sevdim, kokusu mest etti beni,
Dikeniyle çevirdi, hapsetti beni,
Gülüm benden kaçar oldu, dikeniyle yüz gözüm,
Yok mu çare ya Rab! bu derdime bir çözüm!