Dikenden Gül'e Şiiri - Bilal Konal

Nasıl yazayım senin övgünü bu günahkar kalbimle?
Dile gelmez ki sevgin yapmacık bir hevesle,
Teneffüs edilmez asr-ı saâdet hevayı nefisle
Ağlıyor gözlerim günaha çekilen sürmelerle.

Bilmiyorum hangi sözlere kandık
Aldandık,oyalandık,ama ne yandık!
Bir gaflet uykusuna daldık
Kapkaranlık sabahlara uyandık.

Ümmetiniz senden habersiz
Dermânımız kalmadı
Ruhumuz da mecalsiz
Ufka bakamaz gözlerimiz

Peygamber geldi,lütfen kapıyı açar mısınız?
Diye bir ses duysa kulaklarımız,
Yerin dibi nerede,ya nereye kaçarız?
Utanır bizden bu kanlı topraklarımız^.

Bir zamanlar aşkından ölen erlerimiz vardı.
Şairlerimiz senin ahlakını yazardı.
Aşkına pervane olan mevlanalardı.
Medet ya Muhammed,ey Can-ı Ahmed.

Bütün insanlık muhtaçken şefaatçı diline,
Yarın tanırmısın bizi bu halimizle?
Parlar mı üşenerek aldığımız abdestin izi?
Herkes kaçarken bizden tutar mısın elimizi?

Ey rüyaların en güzel gerçeği!
Dünyada açan rahmet çiçeği!
Sensin eflakın yaratılış sebebi,
Ey adı bütün kitaplara yazılan Nebi!

Gönder Ömerlerini bizlere yürek versin,
Gönder Bekirlerini yalancıları göstersin,
Suffayı kur yüreklerimize ahlakını öğretsin,
Gönder elçilerini,ey Allah'ın elçisi.

Kupkuru çöllerde kavrulmuş bedenimin
Gönlü yanar susuzluğuna sensizliğin
Ol ya Muhammed kevserim
Sona ersin sonsuza dek hasretim.