Bir diken ki; günbegün kalbimi kanatıyor
Ben çıkarmak isterken, o derine batıyor
Bedenim harap-bitap, ruhumu acıtıyor.
Dikensiz gül bahçesi yalnız masallardaymış
Gülü koparan gitti, dikeni bana kalmış
Ne olurdu gülümü sevseydim, koklasaydım
Ellerimi kanatsa, yırtsa da okşasaydım
Hastalıkta, sağlıkta başucunda olsaydım
Dikensiz gül bahçesi yalnız masallardaymış
Gülü koklayan başka, dikeni bana kalmış.
Bilmiyorum ben bunu nasıl söker atarım
Alıştım acısına, ondan nasıl koparım
O olmadan mutluluk olmuyormuş, anladım.
Dikensiz gül bahçesi yalnız masallardaymış
Gülü koparan gitti, dikeni bana kalmış.
Kayıt Tarihi : 10.3.2012 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!