Diken siz telsiz Şiiri - Zeynep Beşen

bozğun güller mevsimisin.

içime çektik ce çöküyor ciğerlerim.

rahatsız ruhlar gibiyim.

adam akıllı düşünemez oldum.

dikenlerini sen den çok sevdirdin sede susuyorum.

ıtır çiçeklerini kırdığım yollardayım.

nankörlük le boğuşuyorum.

kelimeleri tek,tek vuruyorum.
seyda.

aşkını haram saydım susuyorum.
leyla.

lale devrine bir son veriyorum,
.sen olmayın ca.

dünyayı ter ki diyar eyliyorum,
neme gerek sen olmayınca.

ıstırabı heybeme atıyorum.

ben nere ye hüzün oraya.

arkadaşım oldu susmalar.

nadir dir konuşmamız genel de susuyoruz.

ancak ve ancak seni konuşuyoruz.

on para etmez bir değerdeyim biliyorum.gözün de.

nedenini bildiğim halde bilmemezlikten gelerek seviyorum.
lanetim.

uçurumlar paklar beni biliyorum sen kadar.

dar ağacına da randevumuz var.

ancak yetişirim ben.
sevgili sen ömrün boyu hoşca kal.

istemsizim,sensizim.

sana seslenmekten bıkıyorum.

takati kalmıyor bir yere kadar sevdanım.

ezber bozan olur da bitmem belki ne dersin.

matemsiz bir ölüme sakin adımlarla ilerliyorum.

etrafımda hayali bir cennet.

lutufu senin sesin,bakışın.kokun,dokunuşun.

üstelemeden kabul ediyorum.

tartışmaya gerek yok hayelden ibaret de olsa.biliyorum

fark etemez ol ve yaşa ben den sonra.
mutlulukla.

etrafın gül çiçek bahcesi.diken siz telsiz.

niyetimdedir aşkını istemek binbir duayla.

nasibim olsun mu söyle.
sevgili rüveyda.

bu imkansız sevda...