Dik Duranlar Şiiri - Bekir Dalkıç

Öldürürler dağda keçiyi.
Sokakta kediyi.
Daldaki kuşu.
Atı öldürürler, çıkamazsa dik bir yokuşu.
Çölde gebertirler susuzluktan deveyi.
Zehir kustururlar martıya ellerinden..
Öldürürler.

Zengine kızarlar vermedi diye harcını, silerler borcunu.
İşinden ederler işçiyi.
Keserler tornacının maaşını, patronu ödemiyor diye vergiyi.
Kudurunca doldururlar şarjörü.
Es geçer o namlular nedense dolandırıcıyı, hayını.
Öldürürler çay dolduran çaycıyı.

Biz de yaşadık, öldük böyle.
Duyan varsa çok söyledik, sövdük iltifat ile.
Güldük gözyaşı ile.
Acılar döktük tatlıya bile.
Ayrı bir lezzeti vardır dik duranlar için ölmenin.
Yaşamanın, ölmenin.
Yükseliyor dalgalar, duramayacaksınız önünde.
Kapılacaksınız bu akıntıya siz de önünde sonunda.
Bizi de böyle yıldıramazsınız.
Yıldıramazsınız.