Dik Dur Oğul Şiiri - Yaşar Cerit

Elleri kınalı o gözleri maralı,
Ak gerdanlı güzel anan,
Seni tam dokuz ay on gün,
Hem de hiç zorsunmadan,
Karnı burnunda taşıdı…
Sonra seni bu köyün,
İki odalı kerpiç huğ’unda
Ve de çok zor şartlarda,
Baba ocağında dünya’ya getirdi.

O çatlak topuklu,
Başı fesli hatun nenen
Sana ninniler söylerken,
Uykularını hep gözünde bitirdi…
Gün oldu mevsimler döndü
Kuşaklarla beline bağlayıp,
Orak ayının kızgın sıcağında,
Seni ekin tarlalarına götürdü.

Sırtında mışıl mışıl uyurken,
Seni güzel halan kucaklayıp,
Tarlada hendek başlarında yatırdı…
Vızıldayan arıları börtü böcekleri,
Yüzüne yapışan üvezleri o kışladı,
Bu arada çapayı da bitirdiler,
Sonra yorgun argın dönüp;
Tandırda ekmekleri de pişirdiler.

İşte senin tüm umutların,
Geleceğine dair yarınların,
Onların ekşi ekşi kokan,
Ilık terlerinden akmıştı…
Acı türkülerin kör akşamlarında,
Sarı gızların tombul memelerinden;
Ak sütler Çingillere sağılmıştı.

Bunlar kulağına küpe olsun oğul,
Olur ya bir gün,
Düşmez kalkmaz bir Allah’dır…
Yaban ellerde insanlık hali!
Başın dara düşerse hani!
Boynunu bükme ne olur,
Senin mayan çok sağlamdır,
O delikanlı yapını bozma dik dur.