Dik dur kadınım Şiiri - Zahide Eskici

Dik dur kadınım
Dik dur ki kimse başını öne eğdirmesin
Zehirli dilleri sana değmesin
Kırmasınlar dallarını
Budaklarını
Soldurmasınlar güllerini

Dik dur kadınım
Olur olmaz gösterme gülüşlerini
Çalarlar
Çırparlar
Hazan denizinde gözler boğulurken
Damla damla akarda yüreğine
Eritiverir yüreğini
İzin verme olu mu?

Dik dur kadınım
Kimsenin gölgesine sığınma
Ağırdır gölgeler iflah olmazsın
Küçük görürler
Horlarlar
Harcarlar
Yağlı urganlara dolarlar
Duygular can çekişirken iliklerinde
Yedi veren sancılarda kıvranırken sen
Kimsenin ruhu bile duymaz
Bilesin

Dik dur kadınım
Dizlerinde derman kalmasada
Bildirme, sekteleme bile
Sarıl çocukluk hayallerine
Gör düşlerini
Kimse de hayallerine karışamaz ya
Kimse de düşlerini bölemez ya
Umutlarını bele
Birer birer yarınlarına
Yitirme

Dik dur kadınım
Kimsesizlerin kimsesi varken
Boyun eğme
Eğilme
El açma nâmerde
Can evinden vururlar
O kelebek yüreğini parçalar da
Yedi düvele pay diye dağıtırlar
Elletme
Sığın en sevgiliye
Dik dur kadınım
Dik dur