Dik Dur.
Hayatın cezasını, lütfen gülüşünle ver,
Düşmanların gördükçe, yıkılmamış desinler,
Hazan yaprağı gibi, savrulup dökülsen de,
Dost’ların sevgisiyle, dik dur yeniden yeşer,
Yalnızlığa mahkûmsan, beni hatırla yeter.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta