Dik Acı Şiiri - Mustafa Ocak

kaleminden dökülen bil ki günışığımdır
usul usul eskirken bakışım gözlerimde
şimdi gözlerine gitmekçesine dolarım
ve dalarım hayatla umudun kavgasına

o uzak düşlerin koynundan aklıma kayan
yıldız bir bomba gibidir sesine duyarlı
kulağıma erdiğinde patlamaya hazır
mutlu pozlarımızı tarih banyo ederken

değil mi ki sen aşksın ülkeden ülkelere
billur sesin rüzgârın pervasız fısıltısı
ya da sessiz gidişin imtiyazlı ateşi
o sensiz soğuklarda koşup ardımdan gelen

gecelerin nabzını düşürecektir şafak
saçından çiçekler toplarken sabahın teni
ve aşk tohumlarını çatlatacak nefesin
güneşin kollarında uyandığımız sabah

son güne kadar balkonunda unuttuğumuz
arayacak hep bizi akşamın serinliği
çiçekleri sulamak ve bir masa donatmak
ellerinin bembeyaz o eşsiz güzelliği