Dığıl Şiiri - Mustafa Öcalan

'Bugün pazar' değil sevgilim
'Bugün beni ilk kez güneşe' de 'çıkar(ma) dılar'.

Sosyalci Şükrü
Müzikçi Kâzım
ve oğlum Memet'le,
sabahın köründe
kendimiz çıkıp güneşe
tırmanmağa soyunduk
Akdağ'ı...

Akdağ'ın yamacını
çalısını taşını
zambağını gülünü
gevenini kekiğini
umudumuzu
hele de umudumuzu
katıp önümüze;

azığımız, tüfeğimizle
tırmanmağa soyunduk
Akdağ'ı...

Bir keklik uçtu sevgilim
süzülerek,
bir arı vınladı,
bir sığırcık sekti kayalıklardan...

Tutsaklığı aşağıda kodum sevgilim
işte haykırıyorum Kirazlı'dan
Kirazlı yaylası' ndan...

Kirazlı hey!
Kirazlı hey!

Bir pınar akıyor burada sevgilim
öyle gür ki,
bir su kaynıyor güzelim
öyle derinden,
doğa çıldırmış bir tanem Kirazlı'da
sen yoksun...

Mahpus karakol
tüzük yönetmelik
kelepçe pranga
yüz kırk bir - yüz kırk iki de
kodum onları taa aşağıda.

Kirazlı yaylası' nın söğütleri
bol dallı budaklı,
gövdeleri yüce sevgilim
gövdeleri kalın.
Hele kökleri, hele kökleri
sarmış toprağını da
kucaklamış koca Akdağ'ı...

Ben bu gün
burada,
Kirazlı yaylası' nda,
bilmem kaç bin yıl önce yaşamış
Helenli,
Romalı dedelerimle dertleşeceğim.

- Sagalassos komşu olur Kirazlıyla -

Boyunlarına sarılıp,
sakallarını okşayacağım.
Birbirine vuracak şarap çanaklarımız.
Tüm Romalı kızlarla nişanlanacağım.
Adları Perge olur,
Aspendos olur
Efes, Hiyerepolis,
Aizani olur
fark etmez.

Altın saçlı,
ceylan bakışlı
ahu gözlü
sütun bacaklı
nur taneleri...

El ele tiyatrosuna girip
kol kola volta atacağız
nur tanelerimle
agorasında Sagalassos’un...

-Volta hep damda mı atılır? -

Kafa tutacağım
Romalı nişanlarımla
İskender’e...

İskender, İskender!
Hep yıkar mısın be oğlum
hep keser misin?
Tanrı dünyayı
yıkanların
yüzü suyu hürmetine mi döndürüyor?

“Yolcu yolunda” deyip sevgilim
domates ekmek yiyip bir tanem
kana kana su içip
Kirazlı yaylası' ndan
yollandık...

Ha babam
ha Memed'im
ha canlarım
umut yücede
güzel, iyi yücede...

Boşandı terler...

“Keçilere bak keçilere! ”

Ulan keçiler
ulan keçiler
ne diye bizden önce ha
ne diye bizden önce?

Severim keçileri
teslim olmazlar kayalıklara
çıkalar inadına tepelerine
tepinirler...

Akdağ'ın yolları patika sevgilim
kolay geçilmez,
odun yüklü eşekleriyle şalvarlı kadınlar
bir aşağı, bir yukarı
gidip gelir,

Çatlak, dikenli elleri
tüm güzellikleriyle sevgilim
tüm güzellikleriyle...

Burası
üç bin küsur yükseklikte
Akdağ'ın doruğu.
Yüce yüce...

Ben özgürlüğü bulacaktım buralarda
sevgiyi,
ekmeği, gülü
ben seni bulacaktım güzelim
ben seni...

Kızlarım, oğullarım
umutlarım yarınlarım.

Sen hey!
Sen gül!
Sen tatlı dilli sevgilim.

Ben burada
bu yücede
bula bula hey bal dudaklım
keçi dığılı buldum, keçi dığılı!

Akdağ'ın akında
Akdağ'ın yücesinde
Akdağ'ın bulutunda...

Keçi dığılı nedir güzelim,
Odun mudur kömür müdür?
okul mudur yol mudur
iş midir güç müdür
umut mudur?

Ben sana koşuyorum sevgilim
emeğe, işe
üretene, dişliye
güzel ellere koşuyorum.

Ben tutsaklığa
mahpusa kelepçeye
acıya işkenceye
didişmeğe hırlaşmağa
ben sana koşuyorum gül yüzlüm
ben sana...

30 Haziran / 1986 Ağlasun