Dıgıdık Hayatımı Beşikli Toprak Yedi

Çocukluğum oynardı tahta hayat üstünde
Dıgıdık dıgıdık deh, hadi götür diyerek
Şenlik içinde güneş, bakıp da göz kırpardı
Yanağıma ışıktan gülücükler sererdi

Babam cennette, annem gözlerimde uyurdu
Gökkuşağı yağmurla, delice dans ederken
Her yer sallandı birden, dev düşlerim devrildi
Çocukluğum çalınıp, yüreğimden itildi

Çok sevdiğim atımı, beşikli toprak yedi
Güneşe bakamadım, renklerim yoktu artık
Adı hep dudağımda, dıgıdık hayatımın
Büyüdükçe kendime, çocukluğum bitmedi

Ne zaman bir at görsem, ruhum giderdi benden
Aradan yıllar geçti ve ben bir gün evlendim
Karım çeyizi ile, bez bebek getirince
Gözlerimde ansızın deh deh atım dirildi

Yağmur taneleri hep ruhuma ter’le düştü
Yıllar sonra çocuğum dünyaya geldiğinde
Hatırladım o tahta atın söylediğini
Güya babama beni götürecekti deh deh...

Nurcan Talay
12.05.2005