Digerkam Şiiri - Ahmet Komşul

Varlığımı yokluğuna adadım
Akseden aynada ruhundan bir beste
Topraktan balçığa yükselen insan
Baş ucumda bir söz,kalbimde bir nale
Sıktım avucumu kan dolusu kalbimi
Damarımı kestim acı sözler damladı
Soğuk gecelerin karanlık sokaklarına
Zıpkın yemiş beynim durmadan
Çıldırtıyor bilmeceleri sensiz oyunlarda
Zaman işliyor iliklerime
Ayaklarına adımı koydum
Eğildim arşa kadar, kıskandı gölgemi dağlar
Suda Venüs’ü ağlar gördüm
Ağlar gördüm beynimin yortusunu
Süha mı? Süheyl mi? Nerdesin ey Süheyla
Suda bir kabarcık oldun, denizde bir yosun
Kıvılcımı söndürdüm benlik şimşeklerinde
Uzandım gölgene kırdım hayalleri
Soğuk sert rüzgarlı saatlerde
Sarhoş serseri uzanmış kaldırımlar içimde.