Başta engelli çocuk sahibi olan cefakâr annem ile bir engelli kadın olarak iki kat fazla yaşam mücadelesi eden kaderdaşım Yücel Doğanşahin şahsında engelli engelsiz tüm annelerimize, kız kardeşlerimize, hayat arkadaşlarımıza, yoldaşlarımıza kısacası kadınlarımıza ithaf ediyorum.
Vurmuştur sırtına dünyayı, dünyanın tüm yükünü. Evde, yolda, sokakta, iş’de, bağda, bahçede, tarlada, yârinin koynunda, çocuklarının sevgi dolu tebessümlerinde.
Koca çınar Nazım Hikmet’in “Kadın” şiirinde dediği gibi
“Kimi der ki kadın
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta