Bu güzel gecenin bir kısmını iade ediyorum, Beynimdeki boş haritaya,
Yağmurun sessizce toprağa temasına veriyorum geri kalanı.
Kurtarıcım resetliyor ruhumdaki vurguları.
İnsanlar doğadaki konumunu sürekli değiştirmeye çalışıyor,
Memnun değiller verilen yetkilerden.
Durumumu ararken tüm yetkilerimi kaybediyordum. Hala eskilerin kanunları hükmediyordu uçarı kalbime.
Ormanda yetişen her ağacı göğe dikiyorum, yıldızları yok sayıyor gibiyim.
Gündüzün ışıkları yeşillensin istedim, zira Yetti mavinin imtihanı!
Hicret etmeliydi ağaçlar
Ezberler bozulmalı gökyüzümde.
Duamın teşekkülüdür nefesim, dile gelmeyen biçare arzularım.
Yere inemem artık. İzledim yıllarca tutsak seferleri. Yolcular mi tutsak olur sanki!
Yolumun esaretini görüyordum ben.
Kralları kutsayan yol işçilerine bakın, her gün açıp kapanan kilit sistemiyle çalışıyorlar.
Anahtar da olmamalıyım, kilit de.
Yol da yapamam, yola da kondurulmam.
Şimşek hızıyla yükseliyorum alaca yeşile.
Baş ağrısı başladı yine.
Nereye ait olduğunu bilse de, kaldığı yeri anımsatmak için gelen misafirim ben...
Kayıt Tarihi : 11.6.2022 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
