Diğer Yarım Şiiri - Ufuk Altıyaprak

Aslında her şey zamanında söyleyemediklerimden yada söylemeye korktuğumdan bu hale geldi.
İnsanın dünyaya yarım olarak geldiğini ve çoğunun ömrünün sonuna kadar diğer yarısını aramakla geçirdiğini, kendi yarımı ellerimle hatıralara gömdükten sonra anlamıştım.
Pişmanlık kavramı yeniden şekillenmişti benim için,
Ne yapacağımı bilmemekte ayrı bir dert olmuştu içimde.
Uykularım yarım evin duvarları ise karabasan olmuştu bir anda.
Hayat bir filmdi ve ikinci perdesi açılmıştı adıma.

Zihnim ufak, ufak toplamaya başlamıştı kendini ve olup bitenler dikenli tel gibi sarıyordu bedenimi.
Adını koymalıydım yaptıklarımın salaklık, vurdumduymazlık, anı ya da ileriyi görüp değerlendirememek hangisiydi?
Sanırım hepsi.
Biz erkekler hep mi böyleyiz?
Avucumuzun içindeyken kıymetini bilemeyip gitmeleri için çırpınırız, peki gittiklerinden belli bir süre sonra neden ağıt yakarız?
Boşuna söylememişler erkekler geç olgunlaşır diye sanırım bende o erkeklerdenmişim.

Şimdilere dönecek olursak, elde nemli geçmiş ve bolca yerle bir olmuş hayal var.
Yazmam gerekliydi hem onun hem de benim ihtiyacım vardı buna,
Zamanında dile getiremediklerimi dökmeliydim satırlara kaçırdığım büyük ikramiyenin amortisiydi belki de benim için.
Kum saatinin içindeki ufak parçalar yavaş yavaş yer değiştiriyor ve tüm taşlar yerine oturuyordu ama benim sol yanım, sol yanım hüzne sol yanım ümitsizliğe kapılıp faturayı da bana kesiyordu.
Haksızda sayılmazdı.
O ufkunu ben ise baktığımda kendimi gördüğüm Nehri kaybetmiştim...
Şimdi fırsatını bulup dönebilsem geriye yapacaklarım üzüntü dolu tüm anları yok etmek olurdu ve sonrasında hayatından silerdim benliğimi evet silerdim yaşadığım onca şeyin sonunda anladım.
Eğer onu hak etseydim öyle ya da böyle hiç üzmezdim.
Affet beni elveda...

http://youtu.be/r2WQQhcY7As