Diespa - Bir Yokoluş Gibi -

I

Güneş odadan içeri yine girdi
Yaseminlerin kokusuyla,
Kuş sesleriyle,
İnsan sesleriyle,
Şehrin dünden kalma yorgunluğuyla,
Ve ben yine uyanamadım
Herşeyi unutarak
Ana rahminden yeni düşmüş çocuk gibi
Saf ve temiz olabilmek
Kim, nasıl silebilir ki,
Ruhuma işlemiş ızdırabı
Bir hikayeyi daha yazamadım
Bir kaç kağıt heba oldu sadece
Bir de ben, yine...

II

Hergün baktığımda dışarıya,
Oturduğum koltuktan
Sadece gülmek gelir içimden
Neden derim bu koşuşturma,
Ne için bu telaş
Hepsi bir boşlukta gibi gelir
Kimse yok ama birşeyler var gibi
Gördüğümü sandığım bir sanrı olsa derim
Her karartıyı birilerine benzetirim
Hiç birini tanımam
Yine yemin ederek yatağa yatar
Yarın hiç herşeyi unutmak için
Yakınırım beni yaratana...

III

Uçurmun kenarındayım
Ellerim tutacak dal,
Dayanacak ağaç ararken
Beynimin içinde bir ses var
Susmayan, konuştukça iteleyen
Uçurumun kenarındayım
Ruhumun dermanı kalmadı artık
Diz çökmek üzere bedenim...

Gökçebey 13.12.2008 22.07