Didim Akşamın da Sensizlik…

Bir Didim akşamında,
Yalnızlığımla baş başayım baksana,
Kadehimde sen varsın, masamda sen…
Esen yellerde kokun var, gözlerimde efkâr sen,

İndim altın-kuma, saat gecenin yarısı,
Kalabalık, gürültülü bir insan seli,
Müzik ve işportacı sesleri birbirine karışmış,
Sen yoksun gözlerim görmüyor kimseyi…
Barış parkta; denize karşı bir soğuk bira…
Bu sıcak gecede içimi serinletiyor,
Karşımda hayalin;
Yakamozlar arasından dalgalarla bana geliyor.
Bu hayal, gözlerime perde gibi iniyor,
İçim ürperiyor…
Adeta ruhum; erim erim eriyor.

Didim’de yalnızlık,
Didim’de sensizlik çekilmiyor. Hasretin;
Zamanı rıhtıma demirlemiş gibi
Geçmiyor bu dem, bir türlü geçmek bilmiyor.
Sensizliğin nasıl bir şey olduğunu sen bilemezsin
Bu duygu ancak yaşanır, kelimelerle anlatılmıyor…

Yalnızlıkla dolu, bir Didim akşamın da
Ateş böceği misali,
Hayat; bir yanıp bir sönüyor,
Didim akşamlarında; seni sensiz yaşamak ıstırap veriyor,
Saniyeler gün gibi uzuyor,
Akşamların, gecelerin sabahı olmayacak gibi
Bitmeyecek mi bu hasret de; Didim gözlüm bitmeyecek mi?
Gel, gel artık gel be! Didim dillim
N’ olur bir sürpriz yapıp aniden gel…
Didim gecelerimin; Ay’ı, Mehtabı ol da gel…
Gönlümün yakamozu,
Yüreğimin altın-kumu,
Ruhumun Didim esintisi,
Kalbimin Didim sahiline tatlı tatlı vuran, narin dalgası,
Sen benim Didim akşamlarımın,
Sefasısın sefası… Ey! Nur-u anım, gel, gel artık…
Gel de şenlensin, şu deli gönlümün Didim yaylası.
Didim akşamlarımın aşkısın, aşkı…
Gönül tellerimin melodisisin,
Gözlerimin bitmeyen hülyasısın… Hülyası.

Haydar DEMOĞLU