Didem Madak’ın Anısına

Geceyi bir urgan gibi hissediyorum boğazımda,
Ben ıssız bir yol oluyorum bütün evrende..
Bazen bir yağmur olup düşüyorum toprağa,
Bazen bir tipi tutuyor ellerimi..
Az önce başladım kar yağışı olup ince ince yağmaya,
Yüreğimden yere dökülen her tane,
Bir Melek tarafından taşınıyor yeryüzüne...

Bir zamanlar yaz oluyordu içimin her hangi bir ceperi,
-Ki ben o zamanlar Zweig okumaya henüz başlamamışım-
Lise üç dolaylarında koltuk altımda üç beş kitap,
Cebimde anneme kırlangıçlar, papatyalar..
Yol üstü yürürken bir patikadan toplamışım,
-Ki hala bir yanı ile güzel olan günlerdi-
Ve o zamanlar çok moda değildi saksılar.

Ben Kürtçe bir şarkıyı dinliyorum şimdileri,
Acıdan damıtıyor sanatçı dilimin trajik hikayesini..
Şimdileri başka şeylerde yapıyorum,
Bazı akşamlar, bulut oluyorum mesela.
Dün gece bir hale oldum Ayın etrafında..
Hiç Mehtap olamadım bir deniz bulvarında,
Ve hiç tanışmadım Didem Madak'la
O Polyanna’ya yazıyordu mektupları,
Benim mektup yazacak bir kimsem bile yok...

Nisan 2022