Didem Madak Esintileri- Bayım

Benim kalemim çiçek açmıyor Bayım
Benim kalemim kirli
Benim kalemimden bir bebeğin namus kanı
Namussuz bir babanın ellerinin kiri
Tanrının nefreti
Kutsal sözlerin laneti akıyor
Benim kalemimden güzel sözler beklemeyin Bayım
Benim kalemim tanrının kararmış gözleri gibi simsiyah yazıyor
Benim kalemimden bir bebeğin acı çığlığı geliyor
Benim kalemimden tanrının azabı gibi ateşler çıkıyor
Benden gülmemi beklemeyin Bayım
Ben kalemini gözyaşlarıyla dolduran bir şairim
Benden size çiçek bahçesi sunmamı beklemeyin Bayım
Beni beklemeyin Bayım
Ben gelmeyen bir kahkaha
Gitmeyen bir acı
İyileşmeyen bir yarayım
Ama yine de beni unutmayın Bayım
Sızlayan her yaranızda
Beni hissedin
Benden yaralarınız kadar nefret edin Bayım.