Didem Karakış Şiirleri - Şair Didem Karakış

Küçükken çok severdim ballı kaymağı
Çocukluğumun en güzel anılarını
Hatırlayınca tutamam hiç gözümden akan yaşları
Ballı kaymak ardından ağlamak, ne alâka demeyin
İsterseniz gelin beni bir dinleyin,
Bizim evde bayram sabahları, babamın eve geldiği günlerdi

Annenim ben senin
Ağladığında, koşan
Hastalandığında yanı başında olan
Sana hep sevgi dolu gözlerle bakan
Bedenim yorulsa bile
Ruhu hep seni koynunda taşıyan

Uzanıp yatmak istiyorum kırlara
Ve gözlerimi kapatıp dalmak istiyorum
Güzel bir rüyaya
Güneş benim için doğana kadar hiç uyanmayayım
Düşler görmek istiyorum içinde güneş olan
Bana gökyüzünden göz kırpan

Hani bazen için sıkılır ya
Hani dersin ya, yeter artık lânet olsun bu hayata
Hani şükretmeyi unuttuğun günler olur da
İsyanların, gelir ardı ardına
Hani bir çıkış yolu ararsın da
Kapanır kapılar bir bir suratına

Küçük bir kayıkta
Denizin ortasında kalmışım
Tek dostum ay
Işığıyla aydınlatıyor beni
Buraya nasıl geldiğimi bir tek o biliyor
Sanki ince,ince gülümsüyor

Bana güç verdiniz her zaman
İnandınız ve güvendiniz
Küçümsemediniz de başkaları gibi
Önemsediniz emek verdiniz
Gün geldi üzdüm uğraştırdım sizi
Gün geldi sevindirdim mutlu ettim

Ne demektir baba olmak sence?
Doğduğumu duyunca sevindin mi kendince
Düşündün mü peki yavrumu nasıl hazırlarım diye geleceğe
Yetmiyor baba sevmek evlâdını sadece

Ne demektir baba olmak sence?

Sesiz meleğim
Bugün senin doğum günün bebeğim
Helal olsun sana verdiğim bütün emeğim
Bu dünya da sensin en çok sevdiğim
Benim sevgili sessiz meleğim

Bir sonbahar akşamında
Rüzgâr esiyor, ılık, ılık
Yapraklar oynuyor
Denizin rengi solmuş
Arabalar geçiyor caddeden
Sesleri kulaklarımı tırmalıyor

Umutları yeşerince
Daha bir güzel bakıyor insan geleceğe
Daha bir heyecanla atıyor kalbi
Daha bir seviyor insan kendini

Her geçen gün olgunlaştığını düşünüyor ve her gün büyüdüğünü