Didem' E (Canım Yeğenime)

O gizemli ortamdan
Ayrılmak istemedin
Haydi artık desek de
Bizi hiç dinlemedin
Biraz daha kalmaktan
Mutlu olurmuş gibi
Bekliyorduk biz seni
Her an gelecek gibi

Dokuzyüz yetmişyedi
Mayıs'ın yirmibiri
Uzun bir yolculuktan
Sonra geldin bize sen
Güneşe rakip gibi
Işık saçtın bize sen

Normal olan zamandan
Daha uzun kalmıştın
Sabırla beklemiştik
Hiç sıkıntı duymadan

Kavuştuk en sonunda
Senin güzel yüzüne
Simsiyah saçlarınla
O zeytin gözlerine

Bilmem kimden almıştı
O küçücük burnunu
Tanrım o an yazmıştı
Reva olmayan sonu

Seneler geçti derken
Olgunlaştın çok erken
Sen akıllı bir kızdın
Çalışkandın herkesden
İyi bir evlat oldun
Yüce sevgiyle doldun
Gıptayla karşılandın
Gönüllere taht kurdun

Ah, o Ağustos günü
Gece saat üç gibi
Gök kızıla boyandı
Yer yerinden oynadı
Kem talihin kuruldu
Orada seni buldu
Karanlıkta kayboldun
Sanki birden yok oldun
Herkes seni aradı
Kimseler bulamadı

Uzun uğraştan sonra
Çıkardılar cismini
Ama göremedin sen
Bizlerin özlemini
Öyle yürekler yandı
Bütün millet ağladı
Bir daha göstermesin
Diye ağıt yakıldı

Geçen onca seneler
Özlemini silmedi
Annen yüreği yandı
Gözyaşı hiç dinmedi
Mekanın cennet olsun
Diyerek avunup da
Kavuşacak gününü
Hep hasretle bekledi

Rahat uyu birtanem
Nasılsa geleceğiz
Bu dünya fanidir ya
Onu da göreceğiz
Ebedi mekanımız
Olarak biliyoruz
İnan canım biz seni
Candan çok seviyoruz.

4.5.2011 Gülten Yamaner