Bir ortak sevincimiz kalmadı
Bizi çoğaltacak
Gülen bir yüzümüz kalmadı
Bizi
Bizimle paylaşacak
Boşver be arkadaşım
Koca bir yalan işte
Aşk da yok meşk de
Sevgi de yok sevgili de
Bilinen bir gerçek var
Sağırdı gece
Kapının sesi
Kalbimi yırtarak yankılandı
Terkedişinin ardından
Son kapanışıydı
Kıpkırmızı bir sevdaydın belki de
Her ağladığımda kan oldun
Gözlerimden damladın
Gecelerimi, günlerimi
Hayallerimi, gerçeklerimi
İçimi, dışımı
Ben bir tek senin yüreğinde buldum
Sevginin hiç bitmeyişini
Senin ellerinden yudumladım
Sevginin en demli, en lezzetli halini
Kollarında dinlendim her fırtınadan sonra
Keşke ilk kucağına verildiğim andan
Hatırlayabilseydim hayata başlangıcımı
Daha çok benim olurdun, daha çok yanında olurdum
Ağlarken bugün sessiz sessiz keşke diyorum;
En iyi dostum sen olmasaydın
İlk sırlarımı paylaşmasaydın
Hayat akarken bin insan dolusu
Yalnız kalmanın dayanılmazlığı
Sardı mı hiç etrafınızı
Ya konuşupta geceler dolusu
Anlatamamanın ağırlığı
Asılı kaldı mı dudaklarınızda
Canımın yarısını aldın da gittin
Gözümü kör ettin, kulağımı sağır
Ayaklarımı aksak, ellerimi çolak
Ve yüreğimi kurak, yaşamdan çok uzak
Yasım ömrü billah bitmeyecek
Dilimden duan hiç eksilmeyecek
Geçmiş yaşımdan
Gözümde kalan çizgiler gibi
Eski bir çizgisin yüreğimde
Gözlerimde gülümsememdin çok eskiden
Yüreğimdeki yasımsın şimdi
Huzursuz bir uykunun kucağından
Senden kalan hayalle sıçradım yataktan
Yüreğime saplandı yine bitmek tükenmek bilmez gece
Aksi gibi korkarımda karanlıktan
Benden bana arta kalana baktım aynada şöyle bir
Ne o gözler benimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!