Didem Abla'ya Şiiri - Müren Milinski

Sevgili Didem Abla,
Gözün arkada kalmasın asla.
Bir şiir yazıyorum her gece Muc’un ucuz evindeki duvara.
Senin de resmini çizdim Füsun Teyze’nin yanına.
Hep gülümsüyorsunuz.
Kalın bir kitabın arasında unutulmuş kalbin,
Bir çınar yaprağı gibi yeşermişti bulduğumda.
Sen bir çocuk romanı annesi oldun Didem Abla.
“Vişne ağaçları hışırdıyordu,
Burdur Gölü’nün eşsiz maviliğinde.”
Diye başlayan bir çocuk romanında.
Tanrı hiç erimeyen kırmızı bir şeker yollamadı ama
Telaşlanma,
Kimse üzgün oluşlarının adını öğretmedi Füsun’a.