Didem Şiiri - Ediz Servan Erdinç

Didem

Aşk çölünün yaktığı, benim en garip âdem
Küllerim dökülüyor kor saçlarından Didem
Aklımı kurban eder aramızdaki muhal
Benim gibi hasrettir gözlerine Tac Mahal
Yalnız senin yüzünde, bulutlar hiç kararmaz
Gülünü arayan su sensiz toprağı sarmaz

Yüreğimin ufkunda tutunduğum rehasın
Görmeyen gözlerime gülümseyen vahasın
Yağmurdan sonra gelen koku gibidir sesin
Dünyama umut veren çiçeklerdir nefesin
Sana meftun olunca tahtından oldu Leyla
Bir tek benimle dindi Mecnun'daki vaveyla

Kalbimin devletinde sensin sevdanın şahı
Kalem olan kirpiğin ancak yapar izahı
Sen bembeyaz bakınca güzeldir her sitare
Karın koynunda açan kardelenler avare
İlkyaz gelince seni hatırlatır her çiğdem
Kendini hep sevdiren dört mevsimdesin Didem

Venüs seni görseydi sana hayran kalırdı
Onu da dayanılmaz engin bir efkâr alırdı
Sen ki Mimar Sinan'ın en muhteşem yapısı
Kumral peri bakışın yeryüzünün kapısı
Sen olmadan su gülmez, çay almaz demini
Bende saklıdır aşkın en mukaddes yemini

Sana hasret karanlık seni düşünür her dem
Varlığın her zindana ferah cihandır Didem
Senden gelir cennetin attığı her hoş adım
Aşkının terennümü olmaktır tek muradım
Sen bütün feryatları dindiren baharımsın
Aziz bahtiyarlığım, bengisu pınarımsın

Eşsiz güzelliğindir her kitabede gündem
Asırlar sonrasında bile sen varsın Didem
Hüznün poyraz elleri beni boğmasın artık
Kanayan her yerimde binlerce matem örtük
Rüyalarda bana hep gülen dudağın badem
Seninle uyuyorum, uyanıyorum Didem

Ediz Servan Erdinç