Didar Şiiri - Ümit Seyhan

Yarınlardan utanan kaygılar,
Köpüğüne karışmış denizlerin.
Ne kadar günah varsa öpün alnından,
Yeter ki yüreğiniz terlemesin.

Afiyeti kör abraş sabahlardan.
Abus yüzler asılıyor tavanına berzâhın,
Sedir ağacından heykel satan bezirgan,
Musallat olmuş ne zamandır,
Cana bir afet- i can.

Didar ! gel kement at gözlerime.
Tüm alametleri çıktı düşlerimin.
Alem dönsün de dönsün bize ne,
Didar ,asaletin bedrin yüzünde.

Hangi burçta asılı Didar yıldızın?
Bühtan etti bana tüm arz-ı mensubun.
Yoksa öperdim gülüşünü berfinden,
Didar, bir ankubet yuvasına düşmüşüm.

Didar, arefesindeyim belanın,
Zülüm eritiyor koca dağları yok mu insafın?
Beşiri olsun yarınlarımın ,
Didar, açar goncalar seherde,
Bir kez açılsın benim için dudakların.

Didar ! beyhude mi geçtim ben bu girdabı?
Unuttum aşkın haricinde lügatı.
Didar sen misin etrafıma ören bu cüdranı?
Didar, dildade sen sanar fıtratını.

Didar kirlendi bahr,söndü kandil.
Ağuşunda ölmek ne güzel bir hayaldir.
Bastığın her yer ,kan rengi karanfil.
Didar tek korkum aşktan menedilmektir.

ümit seyhan