Didaktik Bakışlar Şiiri - Önder Karaçay

Özlemin bir tarifi yok ki
Kimine göre sessizlik,
Kimine göre çaresizlik,
Biri de çıkıp demiyor ki; sensizlik

İnsan kendinden başka kimseyi sevmiyor ki,
Seviyorum diyende neyi sevdiğini bilmiyor.
Seçimlerinin yanlış olduğunu görünce anlıyor ki insan;
Keyifsiz bu tecrübe yüzünden iş işten geçmiş.

Çayı hep yarım bıraktık içmeyi,
Acele işlerimiz vardı,
Tadını birilerinin kaçıracağını nereden bilebilirdik,
Döndüğümüzde aynı tadı aradık

Susanların daha çok kırıldığını zamanla anlıyorduk,
İçindeki kırıkları düzeltemediği için sesi çıkmıyordu.

Yüzünde unutmuştum senden önceki bütün yüzleri,
Senden sonra yüz bulamamış olmam bundandır

Bulutlara yazamadım adına duygularımı,
Zira bulutlara gözlerin gibi güvenim yoktu.

Gözlerini sıktın mı kirpiklerin
Yaşayarak yazdıklarım yaşarıyordu,
Mürekkebi kurumadan

Hepsini kurutarak
Rüzgara verememekten korkuyordum,
Yaş olunca kelimelerin/m ağır geliyordu,
Kaldırması da, göndermesi de

Kurudu mu rüzgar sürüklerdi, temizlerdi hepsini
Temizlendikçe geçmiş,
Özlemin adın/m oluyordu.

Dertlerin çaresi dertlerden daha zordu,
Bak yaşanmamış sayamıyoruz birbirimize kendimizi
Didaktik bakışların/m sürekli konuşuyor,
Sensizlik sessizlik oldu şimdi

Önder Karaçay