Dicleye Sürgün Bir Ozanım

Durgunum bu akşam dağlar misali. Ahlar karışmış Fırat’ın akışına. Anlıyorum ki bu acı gelip geçici değil gülüm. Dicle kan ağlıyor gözlerimde. Yüreğimde Ararat’ın isyanından bir fırtına kopmuş.
Gözlerine sürgün bir divaneyim anlayacağın. Yaralarım var tuza bulanan. Bu aşkın enkazından sağ çıkar mıyım bilmem. Gözlerine bir daha bakmak içindir bu çırpınış. Bu acı çığlık mutluluğa olan özlemimdir. Sesinden bir türküdür sevda dolanır dilimde.
Şimdi bu kentin sevda kokan caddelerinden seni dileniyorum senden habersiz. Yüreğimde güneşin böğründen kopan bir ateş yanar. Okyanuslara atasım gelir kendimi kangren gecelerimin mehtabında. Ellerin bir ateştir. Tutsam yanarım sönmek bilmez yangınlarda. Gözlerin yayından çıkmış bir oktur. Baksam ölürüm.
Dicle’ye sürgün bir ozanım ben. Dersim’de turna semahıyım, Munzur çayında boğulur sesim. Sipan’da Siyabend’in sevdasıdır yüreğim. Geceler boyu Xece’nın saçlarına asılırım. Çarmıha gerilirim sorgusuz sualsiz.
Bak yine karanlık çöktü bu kentin bütün hücrelerine. Acılarım bitmek bilmez Nemrut’un karına benzer. Oy benim kangren yaram, deli sevdam, hasretim oy. Her gece intiharlarla süslenir rüyalarım. Git de gideyim. Kal de ömrün olayım.