Dicleye Sesleniş Şiiri - Faysal Yaman

Ey Dicle Ey sevdalım! Su diye akan canım
Tarihimin gözyaşı damarlarda ki kanım

Batan güneşe inat sessizce akan nehir
Yönün dönmüş nebiye tevazu zerrendedir.

Ağlar, ağlar coşarsın ey koca dertli gelin.
Süzülüp bükülerek çağlayıp coşmaktasın

Adaleti dağıtır, bereket dolu elin
Çağırıp haykırmada “hakka haydi bir gelin”
.
Tevazu ile sessizce çöllerde yol bularak
Kıvrım kıvrım kıvrılıp deryaya akmaktasın.

Suluyor damlaların suluyor çorak kumu
Tarihin beklediği senden acep tek bu mu?

Mezopotamya yurdu tevhidin beşiğidir.
Selahattin yürekli yiğitler yetiştirir.

Ey Dicle akan kanım, bereketim meramım.
Toprağımda yeşerip denize savrulanım.

Akar akar durursun, durdukca besler beni
Mesajı enbiyayla okşarsın sen zihnimi

Sen mezopotamyanın, mezopotamya senin
Birbirinize muhtaç toprağa can katanım.

Ey Dicle Ey sevgili, kulak ver mazlumlara
Çağla ve coş yürekten, müjde getir çağlara

İlim olur her damlan, ayet olur, nur olur
Bu toprağın evladı mesajı sende bulur

Bazen İbrahim olur, bazen İdris, Şitt olur
Bazen Selahattin’dir, Hüseyin, hem Nuh olur

Diclenin suladığı hür olur özgür olur
Zulme hiç boyun eğmez, zalime karşı durur