Diclenin Kadınları Şiiri - Hikmet Yaşin

DİCLE’NİN KADINLARI

Demirkapının önü telörgü
bir kuş bile geçemezdi, aradan
gözüm takıldı, seyrettim epey
gagalıyordu yavru umutla,
nöbetçi kışşşt dedi ürkerek,
uçtu yavru, kanat çırparak.
Boşta kaldı biran gözlerim
düşündüm, haklıydı küçük kuş
özgür, ama kuvvetli değildi.
Gözümü çektim uzaklardan,
yanıbaşımda biri, bak dedi ağabey bak
geçen kadınlara, için sızladı,
dudaklarımı ısırdım yutkunarak,
bacımı anımsadım, anamı da
bizde böyleydik, sırtımızda yük
ya yakacak ya da yiyecek
karnımız göçük,
burnumuz dizimizde hep,
toprakta gözümüz.
ter çıkmış sırtımızdan, izi belli
o kadınlarda böyleydi, çelimsiz, umutsuz
her gün aynı saat, onlarcası geçiyordu
Dicle dönüşü.
Utanıyorlardı dama bakmaktan yana
Sanki,
ben de utandım baktığımda
kırk küsür kilo ya vardı ya da yok
yükünün hesabı ağır, kadındı bu
anaydı, geçerdi.
Geçerdi, geçerdi de…
Hikmet Yaşin
24 Haziran 1976
D.Bakır C.Evi