Dicle Türküsü Şiiri - Türker Koluman

Allah Allah sesleri gelmiyor surlarından
Ey Diyarbekir artık, uyan yaslı uykudan

Bir tarafın bağ dolu diğer yanda hüzün var
Dicle’nin akışında hiç gülmeyen yüzün var

Eskiden sevdalılar seni çare bilirdi
Behey Dicle! Sevdalar sende dile gelirdi

Bahtsızlık yazılıdır ikimize ezelden
Geçmek zorundayız biz iyiden ve güzelden

İki anadan doğduk aynı yara gideriz
Canı sunduk yarana kelle koltuk gideriz

Tiryaki olur senle Bismil denilen köhne
Toprağa hayat verir dünya şanına sahne

Tekbirle karşılanır sende bayram sabahı
Zalime zulmü kalmaz çıkar mazlumun ahı

Sen kıvrılan abide tarihsin bu ovada
Önünü bağlasalar tutamazlar yuvada

En güzel çiçek sensin çiçeklere su veren
Mezopotamya’da hep acı ve kahır deren

Toprağın mı bozulmuş üstüne basanın mı?
Ondördünde civanı dağlarda asanın mı?

Karşılık beklemeden Bismil’e aktın Dicle
Dön de bir ardına bak neler bıraktın Dicle;

Görünmeyen bir yerden keskin bir kurşun vınlar
Asırlık surlarında yanık bir türkü çınlar;

“Diyarbekir çarşıda vurulmuş uzanıram
Ben bu kurşun sesini nerde olsa tanıram”

Bismil’e ateş yağdı, mermi yağdı, kan yağdı,
Güzellik hayal oldu, mutluluk göğe ağdı

Tahammülün kalmadı çok derdimi dinledin
Yeter sana bunca yıl hep ağladın inledin

Dindir artık feryadı yoldaş olsun Sakarya
Hani ayağa kalkar hani yokuş çıkarya

Dirilt ölü toprağı kanayan bu yaradan
Kaldır öksüz davayı sıkıntıda aradan

1996